Rozdział 11

Ostrzeżenie!! Wrażliwe dziewczynki, bądź chłopcy jazda od monitora! Rozdział tylko dla odważnych!

BoginiKokainy – tym razem to ty byłaś moją muzą. Po przeczytaniu twojego entuzjastycznego komentarza moja wyobraźnia oszalała. Wszystko co jest poniżej powstało z twojej winy.

Luis

Zrobiło mi się smutno, stałem na progu domu i patrzyłem na zasypany śniegiem las. Było już zupełnie ciemno i przeraźliwie zimno. Sonia z Avgarem już dawno zniknęli mi z oczu, a ja jakoś nie mogłem się pozbierać. Czułem się zdradzony i wykorzystany przez najbliższe mi osoby. – Co oni sobie do cholery wyobrażali nie przekazując mi takich istotnych informacji?! – Utyskiwałem i przeklinałem ich w myślach. Poszedłem do swojego pokoju, ale długo nie mogłem zasnąć. W końcu wstałem i podszedłem do lustra. Rozebrałem się do naga i zacząłem z uwagą oglądać swoje ciało. Faktycznie brzuszek był trochę wypukły i twardy, jak to się stało, że tego wcześniej nie zauważyłem. Poza tym widziałem żadnych istotnych zmian. Położyłem się z powrotem i przytuliłem do poduszki. Ten podły demon nawet nie przyszedł zobaczyć jak się czuję. Łzy zakręciły mi się w oczach. Odruchowo zacząłem głaskać brzuch. – Widzisz, tatuś gdzie sobie poszedł i zostawił nas samych. Jest strasznym draniem i wcale o nas nie dba – nie mogłem się powstrzymać i zacząłem płakać. Oczywiście zupełnie zapomniałem, że przecież sam go wypędziłem. Mazałem się tak dość długo, aż w końcu zmęczony zasnąłem. 
Rano obudziła mnie Sonia, usiadła obok mnie na łóżku i położyła na stoliku kilka starych książek. Prychnąłem wyniośle i obróciłem się tyłem do niej.

- Lui wiem, że jesteś na mnie zły, ale powinniśmy pogadać. Musisz dowiedzieć się jeszcze tylu rzeczy – próbowała nakłonić mnie do rozmowy. Nie odpowiadałem, zamknąłem oczy udając, że mam zamiar nadal spać. – Och, poczekam aż ci przejdzie. Zostawiam ci kilka książek na temat ciąży u demonów. Przeczytaj je, bo zawierają wiele istotnych informacji. Odpoczywaj, przyniosę ci śniadanie, zrobiłam twoje ulubione racuszki z bananami – westchnęła ciężko i wyszła z pokoju. Po kilku minutach wróciła z talerzem pachnących placuszków i owocową herbatką, kiedy tylko wyszła rzuciłem się na posiłek jak wygłodniały lew. Wylegiwałem się potem jeszcze z godzinę rozpamiętując doznane krzywdy, w końcu jednak nie wytrzymałem i wyskoczyłem z łóżka. Zacząłem przeglądać grube tomiszcza przytargane przez Sonię. Szczególnie jeden fragment przykuł moją uwagę.

„ Ciąża u demonów trwa bardzo krótko w porównaniu z ludzką, bo tylko trzy miesiące. Jajo rośnie szybko, ale nie przybiera zbyt dużych rozmiarów. W przybliżeniu podobną wielkość ma jajo strusia. Stąd spory apetyt przyszłych matek i niezwykłe upodobanie kulinarne. Muszą dostarczyć potomstwu wystarczającą ilość budulca. Potem następuje BOLESNY PORÓD. Na świat przychodzi skórzaste jajo. Dziecko w środku nie jest jeszcze w pełni dojrzałe i przez następne dwa tygodnie rozwija się wewnątrz jaja. Dopiero po tym okresie pęka i możemy już zobaczyć w pełni ukształtowanego malucha.”

Te dwa słowa utkwiły w mojej skołatanej głowie i przeraziły mnie nie na żarty. W szkole, jeszcze w liceum, na zajęciach z wychowania rodzinnego nauczycielka zmusiła nas do obejrzenia naturalnego porodu. Kilka osób zasłabło, a reszta przez parę dni wyglądała jak nawiedzona. Wzrosła natomiast niesamowicie w pobliskich aptekach sprzedaż środków antykoncepcyjnych. - Niemożliwe, żebym musiał teraz przeżywać coś takiego! Nie zgadzam się, jestem w końcu chłopcem! Czy te trzy miesiące mogły już upłynąć? – panikowałem w myślach coraz bardziej. Ubrałem się dosłownie w kilka sekund, zarzuciłem na siebie jakąś kurtkę w kwiaty chyba należącą do Ilony, zimowe buty Soni i pobiegłem do zamku Avgara jakby goniło mnie coś wyjątkowo paskudnego. Wpadłem z impetem do sypialni demona i tak jak stałem, nawet się nie rozbierając, cały pokryty padającym dzisiaj obficie śniegiem, wskoczyłem mu na klatę.

- Cholera, na wszystkie piekła! – wrzasnął obudzony gwałtownie ze snu mężczyzna i złapał mnie w talii. Na mój widok jednak natychmiast złagodniał. – Luis kochanie, co ty tu robisz tak wcześnie?! Pozdejmuj przynajmniej te mokre ciuchy. – Machnął ręką i kurtka oraz buty znalazły się na podłodze. – Weź głęboki oddech i powiedz co się stało? – rzucił do mnie, zaniepokojony moim milczeniem.

- Ja nie będę niczego rodzić, nie zmusicie mnie! – wrzasnąłem na całe gardło i zacząłem szlochać jak dziecko. – Jestem facetem, a oni się do tego nie nadają! – wyłem coraz głośniej.

- Lui, nie denerwuj się. Poradzimy sobie ze wszystkim. Ta ciąża jest dla nas obu zaskoczeniem, ale tam środku jest maluszek, który potrzebuje naszej pomocy i opieki. Nie bój się, przygotujemy się do tego i na pewno wszystko będzie w porządku – tłumaczył mi łagodnie demon, głaszcząc mnie po głowie.

- Pieprzysz, napisali, że to bardzo boli. Łatwo ci mówić, bo to nie ty będziesz musiał rodzić! – Smarkałem mu w rękaw piżamy. Trzęsłem się cały i nie mogłem się uspokoić. Sceny z tego potwornego filmu instruktażowego przelatywały mi przed oczami.

- Skarbie, zawołam Sonię, żeby przyniosła ci jakieś ziółka. Zaszkodzisz dziecku jak będziesz tak dramatyzował – Avgar złapał za telefon i zadzwonił do ciotki, relacjonując jej sytuację.

- Ty mnie wcale nie kochasz, myślisz tylko o swoim dziedzicu! – łkałem, a łzy płynęły wartkim strumieniem. Usiadłem, wysuwając się z jego objęć i w tym momencie poczułem jakby mocne ukłucie w brzuchu. – Ajajaj! – poskoczyłem i złapałem się rękami za bolące miejsce.

- Co się dzieje skarbie?! – Mężczyzna wbił we mnie oczy, które teraz stały się równie przerażone jak moje.

- Jak to co kretynie, pewnie rodzę! – krzyknąłem i osunąłem się na pościel, bo skurcz stawał się coraz silniejszy.

- Sonia, pośpiesz się wiedźmo, bo będziesz tu miała za chwilę dwa zgony! Ratunku! Chyba się zaczęło! – zawołał do komórki i wyłączył telefon. Otarł pot z pobladłego czoła drżącą ręką. – Lui, musimy pościągać z ciebie te ubrania, będą ci tylko przeszkadzać. Nie można stosować żadnych zaklęć, aby nie uszkodzić jaja. – Ostrożnie rozebrał mnie, zostawiając tylko krótką koszulkę. Pomógł ułożyć mi się wygodnie na poduszkach i przykrył mnie kołdrą. Ból przeszedł, a mnie niespodziewanie zachciało się śmiać. Pan Panuję Nad Sytuacją był jeszcze bardziej wystraszony niż ja. Patrzył na mnie szeroko otwartymi, szkarłatnymi ślepiami i widać było, że boi się nawet głośniej oddychać. W końcu na korytarzu rozległy się pośpieszne kroki Soni.

- Nareszcie! Co tak długo! – wrzasnął na nią Avgar.

- Nie przesadzaj, jak wam idzie? Widać już jajo? – zapytała zaciekawiona.

- Nie mam pojęcia, nie zaglądałem tam – westchnął demon wyraźnie ucieszony z jej towarzystwa.

- Och, mężczyźni! – warknęła ciotka. – Trochę krwi i krzyków i wasza odwaga ucieka w siną dal! Luis, muszę cię zbadać, połóż się płasko na plecach i nóżki do góry! – zakomenderowała ciotka. – A ty się tak nie gap – zwróciła się do demona - tylko mu pomóż!

- Ty chyba nie chcesz przez to powiedzieć, że mam do ciebie wypiąć goły tyłek! – pisnąłem ogromnie zażenowany. – Mowy nie ma!

- Nie dyskutuj smarkaczu, co wlazło musi wyjść, a ja muszę sprawdzić czy to na pewno teraz! – Bezceremonialnie złapała mnie za nogi i pociągnęła w dół, rozsunęła mi trzęsące się uda i włożyła mi palec do obolałej dziurki. – Ha, jest! Jeszcze chwila i zobaczymy jajo! – krzyknęła entuzjastycznie. – Lui, opanuj się i posłuchaj mnie uważnie. Zaraz to wszystko się skończy. Jak poczujesz skurcz to nabierz powietrza i przyj. Kilka takich prób i powinno się udać – pogłaskała mnie po łydce. – Nie bądź niemądry i nie wstydź się mnie. To nie pierwszy poród jaki przyjmuje. Za moment twoje maleństwo będzie z tobą. – Odwróciła się do demona. - Do roboty tatuśku, jak zobaczysz, że prze, to przytrzymaj mu szeroko nogi. Nie waż się zemdleć – dodała, widząc jak blady jest mężczyzna.

-Ooo! - wrzasnąłem, czując jak fala bólu rozrywa mnie od środka.

- Kochanie – wyszeptał zbielałymi wargami demon.

- Ja ci dam kochanie ty cholerny zboczeńcu! To twoja wina, cały czas myślałeś tylko jak dorwać się do mojego tyłka. Jak tylko się pozbieram, to złapię za tasak i zrobię z ciebie eunucha! – warczałem do niego zagryzając usta.

- Ale skarbie – podniósł moje nogi.

- Przyj zamiast użalać się nad sobą! – krzyknęła na mnie ciotka. Ten moment, o którym mówiła na początku trwał dość długo. Upłynęły chyba ze dwie, pełne cierpienia i wrzasków godziny, zanim jajo zdecydowało się wyjść. Poczułem jak z trudem przeciska  się przez wąski kanał. Wyskoczyło jak korek od szampana. 
– Jeny, co za ulga – wyszeptałem niesamowicie zmęczony. – W życiu się tak nie napracowałem. Pokażcie mi go!

- Brawo, byłeś bardzo dzielny! Zobacz, tam w środku jest twój synek – podała mi jajo. Było duże, ciepłe i miękkie. Pokryte jasnobeżową, delikatną i aksamitna w dotyku skórą. Wyczułem jak wewnątrz coś się poruszyło. Położyłem go na poduszce i przytuliłem do niego policzek.

- Mogę – Avgar uklęknął obok łóżka.

- Pewnie, przyjrzyj się dobrze, bo następnym razem to ty będziesz rodził! – uśmiechnąłem się do niego szeroko. – W innym wypadku będziesz miał jedynaka, a zawsze twierdziłeś, że chcesz mieć dużą rodzinę.

- Ale Lui – zaskoczony moimi słowami demon dosłownie zbielał na twarzy i osunął się  bezwładnie na ziemię.

- Wrażliwiec z niego – zachichotałem złośliwie. – A ty pomożesz mi opiekować się dzieckiem. Podobno małe demonki są bardzo psotne i niesamowicie ruchliwe. Przyda ci się trochę praktyki.

………………………………………………………….......................

Adam

Rano obudził mnie wspaniały zapach dochodzący z kuchni. Pomacałem ręką. Miejsce obok mnie było puste i zimne. Nissim musiał już wstać jakiś czas temu. Szybko się ubrałem i ruszyłem za upajającym zapachem. W brzuchu głośno mi zaburczało. Gdy wkroczyłem do jadalni stół już był nakryty, a demon wesoło krzątał się przy piecu. Postawił przede mą talerz z parująca jajecznicą ze szczypiorkiem.

- To ty umiesz gotować? – mruknąłem oburzony. – W taki razie po co ja się codziennie męczę i robię ci śniadanie!

- Taka była umowa, już zapomniałeś? Jedz szybko i idziemy na wycieczkę – uśmiechnął się do mnie. - Nie musisz dzisiaj iść do szkoły. Zrobimy sobie wolny dzień. – Jego entuzjazm wydał mi się nieco podejrzany. Posłusznie jednak spałaszowałem śniadanie i poszedłem po kurtkę. Zerknąłem na termometr, było piętnaście stopni mrozu.

- Zamarzniemy w tym lesie – rzuciłem do niego, zastanawiając się co ten podstępny łajdak wymyślił. Wolałem jednak iść z nim, niż spotkać się w szkole z Kaśką i jej przyjaciółkami. Na zewnątrz było naprawdę pięknie. Śnieg skrzył się w promieniach słońca jak diamentowy pył. Szliśmy w milczeniu wąską ścieżką w kierunku polanki na której jesienią paliliśmy ognisko.

- Adam, czy ty chociaż przeczytałeś coś a temat swojej nacji? Za tydzień kończysz osiemnaście lat i zacznie się zabawa. Lepiej by było, żebyś nie został zaskoczony tak jak Luis – odezwał się nagle Nissim.

- Myślałem, że skrzydła to już wszystko – odpowiedziałem zaskoczony tym co powiedział.

- Eh, dzieciaki, jesteście zawsze takie beztroskie – machnął na mnie ręką.- Chodź, coś ci pokażę – złapał mnie za rękę i pociągnął w kierunku widniejących w pobliżu skałek. Stanął przed kamienną ścianą, nacisnął jakiś występ i ukazał się ciemny otwór. Wciągnął mnie do środka, a wejście zamknęło się za nami z cichym szelestem. Najwidoczniej było bardzo często używane.

- To taka miejscowa atrakcja, ale niewiele osób wie o niej – zatrzymał się pośrodku sporej jaskini oświetlonej płonącymi pochodniami. Pośrodku zobaczyłem niewielki, naturalny basem z dnem wysypanym białym piaskiem. Nad nim unosiła się para. Z góry lała się krystalicznie czysta woda. – Ciepłe źródło ma właściwości lecznicze, prawda, że piękne – uśmiechnął się do mnie zniewalająco. Zobacz w tamtej wnęce możesz się rozebrać. Na półce są ręczniki.

- Do naga, no coś ty – zerknąłem na niego zmieszany.

- Adam jesteśmy tutaj sami, chyba nie myślisz, że cię skrzywdzę. Zobaczysz jakie to przyjemne, a ty potrzebujesz odrobiny relaksu – jednym gestem pozbył się swoich ciuchów i nie bawiąc się w zakrywanie ręcznikiem, bez skrępowania wszedł do basenu.

- Och, nie masz wstydu! - pisnąłem zakrywając rekami oczy.

- Nie bądź dziecinny, dlaczego miałbym się wstydzić? – wbił we mnie piękne, szare jak burzowe niebo oczy. – Mam doskonałe ciało, sam zobacz.

- Oszalałeś?! – warknąłem do niego, ale ciekawość zwyciężyła. Zerknąłem między palcami i zaraz tego pożałowałem. Stał w świetle płomieni dumnie wyprostowany, a jego tors wyglądał jak wykuty jak z najlepszego alabastru. Widziałem wspaniale wyrzeźbione mięsnie, długie nogi, płaski brzuch, ale nie odważyłem się zsunąć wzrokiem niżej. Zaczerwieniłem się i odwróciłem do niego tyłem.

- To ja może pójdę się rozebrać – umknąłem do zacienionej wnęki, gdzie drżącymi dłońmi zacząłem rozpinać guziki.

- Tchórz – usłyszałem jego chichot – pośpiesz się, woda jest naprawdę wspaniała. – Doszedł do mnie głośny plusk. Demon z zanurzył się w basenie prychając na wszystkie strony i pomrukując z przyjemności.